تاریخچه طناب

اگر بخواهیم در مورد تاریخچه طناب صحبت کنیم باید آنرا به هزاران سال قبل نسبت بدهیم، زمانی که نیاکان ما برای مصارف گوناگون از آن استفاده میکردند

از طناب برای شکارکردن ، کشیدن ، بستن ، اتصال دادن ، حمل کردن ، بلند کردن و صعود استفاده می شود.

این استفاده به دوران ماقبل تاریخ باز می گردد.

به احتمال زیاد نخستین “طناب” به طور طبیعی از الیاف گیاهی ، مانند درخت انگور شکل گرفت.

بعدها با پیچاندن چندین رشته الیاف طناب به هم ، طناب های ضخیم و مستحکم شبیه طناب های امروزی ساخته شد .

اولین شواهد موجود ساخت طناب ، به دوران نئاندرتال ها (۴۰۰۰۰ سال پیش) بر میگردد.

شواهدی از ساخت طناب در اروپا با قدمت ۲۸۰۰۰ ساله یافت شده است.

اخیرا قطعات فسیل شده “طناب دو لایه به قطر حدود ۷ میلی متر” در یکی از غارها در منطقه لاساکس فرانسه یافت شد و قدمت آن تقریباً ۱۵۰۰۰ سال قبل از میلاد است.

تاریخچه طناب با ساخت آن طی چند هزار سال در سراسر آسیا ، هند و اروپا شکل کاملی بخود گرفت.

از قرون وسطی به بعد ، ساخت طناب های چند لایه که از درهم تابیدن چندین طناب درست می شد اهمیت ویژه ای پیدا کرد.

این امر باعث شد طناب های طولانی تا ۳۰۰ متری طول یا بیشتر ساخته شوند.

این طناب های طولانی در حمل و نقل ضروری بودند زیرا طناب های کوتاه نیاز به اتصال دارند تا آنها را به اندازه طولانی و مستحکم کند زیرا قادر به پشتیبانی از وزن مورد نیاز نخواهد بود.

اغلب ناب ها از الیاف مصنوعی مانند نایلون و پلی پروپیلن ، که از دهه ۱۹۵۰ به طور فزاینده ای رایج شده اند ، ساخته می شود اما هنوز هم انواعی از طناب هستند که از الیاف طبیعی مانند ساخته می شوند.